Marjolein de Rooij is voorzitter van de Vakbond voor Dieren, ‘constructief dwarsdenker’, en projectleider in veehouderij-onderzoek. U gebruikt ‘CAO-taal’ voor dieren: arbeidsrechten, vakbond voor dieren… Bereikt u zo iets in beleid en praktijk?
“Een journalist schreef in Trouw onlangs over een CAO voor kippen. Dat zegt iets over veranderend denken. Veehouders zijn zich bewust dat hun dieren een grote prestatie leveren waar zij zelf baat bij hebben. De dames zijn ‘aan het werk’, aan het weiden of aan het liggen. of de kalveren zijn naar de ‘crèche’, de kalverstal. Dat hoor ik vaak op melkveebedrijven. Als we woorden die we op onszelf toepassen op dieren toepassen, komt het ineens dichtbij.
“Maar we ontkennen graag dat dieren en mensen gelijke wensen hebben. Volgens landbouwminister Femke Wiersma is er geen wetenschappelijk bewijs dat een kip naar buiten wil. We hebben de kip uit de natuur gehaald, in een stal gezet en stellen nu dat niet is aangetoond dat een kip naar buiten verlangt. De minister had kunnen zeggen dat we geen kans zien om alle kippen uit te laten lopen en dus op zoek moeten hoe buiten binnen na te bootsen.”
Wat is uw doel als vakbondsvoorzitter?“
“Ik wil het leven van het gehouden dier structureel en substantieel verbeteren. Ze een stem geven, zoals de vakbonden dat 150 jaar geleden ook bepleitten. Aan elke keukentafel op de boerderij, bij overheden en bij de landbouworganisaties zou een stoel voor het dier moeten staan. Dan wordt dat belang bij elke beslissing afgewogen. In de Kamers is die stoel er al.”
Hoe voorkomt u dat u wordt weggezet als activistisch?
“Activisme vind ik geen vies woord. Het is actief, je komt in actie, gaat de boer op in plaats van achter een bureau invloed uit proberen te oefenen. Ik veroordeel niet wat we nu doen. Ik zie de veehouder ook als een slachtoffer van ons systeem. Dat praat makkelijker.”
Is in de veehouderij ruimte voor dialoog en verandering?
“Iedereen zegt welzijn belangrijk te vinden. Bij de koplopers, biologische veehouders en veehouders met het kalf bij de koe bijvoorbeeld, is zeker ruimte voor dialoog. Veel biologische zeugenhouders met vrijloopkraamhokken komen terug van tomen van twintig biggen en zijn tevreden met dertien. Het overlevingspercentage is hoger, de zeug doet het beter en het werk wordt leuker.
“Boeren spelen een grote rol in het maatschappelijk debat over de toekomst van de veehouderij. Zij zouden deze invloed kunnen aanwenden om het leven van hun dieren te verbeteren door naar Den Haag te gaan om te vertellen dat zij de huidige praktijk niet meer acceptabel vinden.”
